[SF~Special]HAPPY BRITHDAY[137]

Title : Happy Birthday
Part : Special
Author : mr.kikii
Pairing: 137
Rate : PG-13
Summary : เรื่องราวชีวิตของลีซองมินหลังจากนั้นไปอีก 7 ปี
Author Note : มีเซอร์ไพรส์แน่นอน^^



ก่อนอ่านตอนนี้ให้ไปอ่านเรื่องหลักก่อนน้า ^^ >>> [SF]HAPPY BRITHDAY[137]

“ไง ซองมิน ยังไม่เปิดร้านอีกเหรอ?”

คิมฮีชอลวัย 25 ปีเดินพร้อมกับแฟนหนุ่มเข้ามาภายในร้านเบเกอรี่ที่เตรียมเมนูพิเศษให้เข้ากับเทศกาลปีใหม่ไว้ พบกับเจ้าของร้านหน้าหวานยืนทำเค้กสูตรใหม่ที่ทำขึ้นให้เหมาะกับเทสกาลปีใหม่



“ซองมิน”ฮีชอลเรียกซ้ำอีกครั้ง ลีซองมินหันกลับมาด้วยใบหน้าเลอะเทอะไปด้วยครีม จนฮีชอลคิดในใจว่าเมื่อไรเพื่อนของเขาก็โตให้สมอายุสักที



“เปื้อนหมดแล้วเจ้านี่นิ”ฮีชอลพูดพลางหยิบกระดาษทิชชู่มาเช็ดครีมที่เปื้อนใบหน้าซองมิน ซองมินยิ้มให้ราวกับขอบคุณ



“แฮปปี้เบิร์ดเดย์ซองมิน นี่ของขวัญวันเกิดที่ฉันกับซีวอนซื้อมาให้”ฮีชอลพูดพลางดึงคนที่ควงแขนอยู่เข้ามาใกล้ๆ



“ขอบคุณนะฮีชอล แล้วก็คุณหมอซีวอนด้วย ถ้าไม่ได้คุณ ผมคงไม่ได้มาอยู่ที่นี่ในตอนนี้หรอก”ซองมินยิ้มให้ ซีวอนยิ้มกลับมาให้อย่างเป็นมิตร จนทำให้แฟนหน้าสวยแอบหึง ศอกใส่ทีสองทีให้รู้สึกตัว เจ้าตัวนี้ก็รู้ตัวเลยยิ้มแหยๆให้แทน



“ไปนะ ซองมิน ฉันจะไปฉลองปีใหม่กับซีวอน”ฮีชอลยิ้มแก้มปริก่อนที่จะลากพ่อสิงโตเดินตัวเอง ซองมินได้แต่โบกมือลาน้อยๆ







ซองมินรีบวิ่งออกไปหน้าร้านพบร่างสูงนอนอยู่ ซองมินแอบแปลกใจ.. โดนเฉี่ยว?? แต่ยังไงก็ต้องเอาเข้าไปรักษาก่อน ซองมินจับแขนข้างหนึ่งของชายปริศนาขึ้นพบนาฬิการูปร่างแบบเดียวกัน นาฬิกาของคยูฮยอน??



“อือ..” ซองมินรีบนำร่างสูงเข้าร้านแล้ววางให้นอนหงายไปกับโซฟาก่อนที่จะเดินไปหยิบผ้าชุบน้ำมาเช็ดหน้าให้คนตรงหน้า







ซองมินร้องอย่างตกใจ คนตรงหน้าเขาหน้าตาเหมือนคยูฮยอนยังกะแกะ ผิวขาวหน้าได้รูป ดวงตา สันจมูก ริมฝีปาก.. แล้วยังนาฬิกาเรือนนั้น.. ทั้งๆที่มันควรหายไปตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว



“อืม.. ที่นี่?”คนที่นอนอยู่ค่อยๆรู้สึกตัวขึ้นมา ท่ามกลางความตื่นตกใจของซองมิน นี่ใคร?? ใครกันแน่??



“นายชื่ออะไร? อายุเท่าไร?”ซองมินถามในขณะที่จ้องหน้าคนตรงหน้าเขม็ง ร่างสูงได้แต่ทำหน้างงๆ ก่อนที่จะหัวเราะดังลั่น



“ฮ่าๆๆๆ หน้าตาตอนกำลังจ้องผมมันดูน่ารักจังเลย!”

ผัวะ!!

ซองมินปาผ้าใส่อย่างลืมตัว.. เอ๊ะ?? เราเผลอทำอะไรไป? หมอนั่นไม่ใช่คยูฮยอนสักหน่อย ร่างสูงตรงหน้าค่อยๆหยิบผ้าชุดน้ำออกมาจากใบหน้า



“อ่า.. แค่ชมไม่เห็นต้องรุนแรงขนาดนี้ก็ได้นี้ครับ ผมชื่อโจคยูฮยอน อายุ 18 ปีครั...บ..” ไม่ทันจบคำร่างเล็กก็โผตัวเข้ากอดคนตรงหน้าแน่นๆอย่างคิดถึงน้ำตาค่อยๆไหลลงมาเรื่อยๆ ในขณะที่คนถูกกอดทำสีหน้างงๆ



“นายไปเอานาฬิกานั่นมาจากไหน?”ซองมินถามเสียงอู้อี้ในขณะที่ตัวเองยังกอดคยูฮยอนอยู่



“ผมซื้อมาจากร้านขายของชำเมื่อ 4 ปีก่อนน่ะครับ เห็นมันเป็นนาฬิกาสีเขียวอย่างเดียวเลยทาชมพูไปครึ่งหนึ่ง ล.. แล้วคุณ??”ซองมินค่อยๆดันตัวออกมาจากของคยูฮยอนก่อนที่จะคลี่ยิ้มให้อย่างเป็นมิตร

THE END

จบบริบูรณ์คร้าบบบ บ ^^ ไม่แต่งต่อนะ 5555

ที่เหลือให้คนอ่านจิ้นต่อเองว่าเรื่องราวจะเป็นยังไง~~

คยูมิ๊นนนนน >< น่าร้ากกกกกกกกกก

ทำไมเป็นงี้อะ

สรุปแล้วกี้ยังไม่ตายใช่ปะ~

เล่นชะงงเลย=_=;

แต่ก็ซื้งมากเลย

ขอบคุณมากคะ

ในที่สุด

กี้ก็กลับมาหาหนูมินแล้ววววววววววววววววว~~~~แง้ว แง้ว แง้ว

กรี๊ดดส์

ดีจัยๆ

เศร้า TT^TT

เฮ้อๆ

ช่วงนี้เฟิร์สอยู่ในสภาวะซึมเศร้า

เนื่องจากไม่อยากอยู่ห้อง 6

เพื่อนๆอยู่ห้อง 3 หมดเลย

เศร้า ๆ ๆ

น่าจะมีต่ออ่า

อยากอ่านต่อจัง TT^TT

สั้น?


แต่เหมือนกี้จะความจำเสื่อมหรือป่าว?

ความรุ้สึกมันบอกว่ากี้จำมินมินไม่ได้

แล้วหัวใจที่มินได้ล่ะ

ของใครกัน?

เย้ยยยยย ค้างอ่ะ สงสัยต้องจิ้นต่อเองซะละ = ="

กลับชาติมาเกิดเหรอ???

ค้างอะ
จะต่อไหมอะ
ค้างๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ในที่สุดกี้ก็กลับมาหาหนูมิน