[SF]My only wish พรเดียวตลอดกาล

Title::My Only wish พรเดียวตลอดกาล
Author:: ~~~RungSuJu~~~
Category:: RomanceComedy
Pairing:: HanHyuk 38
Rating:: ตอนนี้ยังไม่มี
Parting :: 3ตอน
Author’s Note:: ที่จริงมาตั้งแต่ตอนคริสมาสต์นู้นนนนนน 555+ งงๆไปบ้างก็อย่าฆ่าคนแต่งนะ!

______________________________________________________________________________________________________





“ไอ้ฮัน ไปที่ต้นคริสมาสต์ศักดิ์สิทธิ์กันมั้ย เห็นเค้าบอกว่าขออะไรได้อย่างนั้น โดยเฉพาะวันคริสมาสต์อ่ะ” เสียงคุณชายชเวชวนเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด ที่ดูเอ๋อๆ -*- และพูดภาษาคนไม่ชัด (แล้วป๋มพูดภาษาไรฟระ- ป๋า)

“เออๆ เอาดิ อยากขอพะ พะ พร - -**” กว่าป๋าฮันเกิงของเราจะพูดจบประโยค คุณชาย 12+ก็เดินไปขอพรที่ต้นคริสมาสต์หน้าโรงเรียนละ (กรรม มะรอ พะ พะ เพื่อนรักเลย-ป๋า-*-)

“ขะ ขะ ขอเสร็จแล้วหรอ” ฮันเกิงถาม ชายฉ่อยยิ้มๆแล้วนั่งรอ (ที่จริงมองเจ๊ที่ขอพรอยู่นั่นแหละ -*-)

“ปะ ป๋ม ป๋มขอให้ ปะ ปะ ป๋มหายติดอ่างฮับ = =^” และในที่สุด ป๋าก็พูดออกมาจนได้ น่าตื่นเต้นเหมือนรถไฟฟ้ากับรถไฟใต้ดินชนกัน (คงมีวันนั้นเมื่อผู้ว่าเล่นพิเรนทร์ -*-)

“สะ สะ เสร็จแล้ว” 2 ชายหนุ่ม(ซึ่งคนนึงโคดเอ๋อ - -**) เดินกลับบ้านกันไป



และในค่ำคืนที่หิมะตกหนัก (อัก อัก อัก แอ๊คโค่ -*-)

ป๋าสุดหล่อ(ของน้องไก่)หลับไปแล้ว แขนก็กอดตุ๊กตาชิคเก้นลิตเติ้ลอย่างหวงแหน -*- ไฟห้องน้ำก็ยังเปิดอยู่ เพราะฮันนี่กลัวความมืดดดดดดด >O< (ป๋ากรูไปแล้ว – รุ้ง)





ปิ๊ง!





เสียงดังขึ้นพร้อมแสงสว่างอันเจิดจ้า แต่มีหรือป๋าฮันในชุดนอนลายหมีน้อยจะตื่นขึ้นมา ไม่มีทางหรอก

“อะ เอ่อ คุณฮันครับ ตื่นสิครับ = =^” แขนเล็กเขย่าร่างสูงให้ตื่นขึ้น แต่ก็ไม่ขยับสักนิด

“คุณฮันครับ ตื่นดิครับ ตื่นๆๆๆ - -+++” มือเล็กยังคงเขย่าต่อไป

“โว้ย ไอ้คุณฮัน บอกให้ตื่นไม่ได้ยินรึไงฟระ”





เปรี้ยง โครม!!!













“โอ๊ยยยยยยยยย!!!” ทุกท่านไม่ต้องตกใจ ว่าลีฮยอกแจทำอะไรคุณป๋า แค่ถีบตกเตียงแค่นั้น ป๋าของทุกท่านไม่บอบช้ำมากเท่าน้องไก่เวลาโดนป๋ากดหรอก -*-

“เฮ้อ...กว่าจะตื่นได้ ผมจะมาให้พรคุณ ผมคือเทวดาน้อยสุดน่ารัก ชื่อลีฮยอกแจ พร 2 ข้อ เพราะคุณเป็นคนดี ลุงซานต้าเลยมีโปรโมชั่นให้ ขอ 1 ได้ 2” ไก่น้อยแร็ปอย่างเมามันส์ ทำเอาป๋าผู้ไร้เดียงสา(ในเรื่องภาษานะ)งงไปเลย

“ปะ ปะ ปะ ป๋มขอให้หายติดอ่างฮับ!”







ปิ๊ง!







“ไหนลองพูดเด๊ะ - -+++ ไก่อารมณ์เสีย ชริ” หน้าสวยกระทบไฟห้องน้ำ (ดีกว่านี้ไม่ได้ใช่มะ – คนอ่าน) ทำให้ป๋าของเราอึ้ง อึ้ง และอึ้ง -*-

“สะ สะ สะ สวยยยยย” ฮยอกแจหน้าแดงก่ำ ผู้ชายนะเฟ้ย มาชมได้ไงเนี่ย

“อะไรฟระ ยังไม่หายอีกหรอเนี่ย สงสัยต้องไปอ่านตำราใหม่ งั้นไปก่อนนะ พรุ่งนี้จะมาใหม่ ปิ๊ง!” ร่างบางหายตัวไป ฮันเกิงเหวี่ยงตุ๊กตาชิคเก้นลิตเติ้ลไปมา หน้าก็แดง ตัวบิดไปบิดมาเหมือนกำลังเขิน (น่าร้ากกกกก – รุ้ง) แล้วก็นอนต่อ แต่ก็ยังคิดถึงไก่ในฝัน ><





เช้าอันสดใส (ของป๋าเพียงผู้เดียว)

“แมร่ง เมื่อคืนโคดหนาว ถ้าได้ซินไปนอนกอดก็คงดีอยู่หรอก” คุณชายชเวเพ้อ และยิ้มแฉ่งเหมือนคนบ้า

“มะ มะ มะ ไม่เหมือนกรูเนาะ เมื่อคืน คะ คะ คะโคดอบอุ่นเยย” ป๋าทำหน้าเคลิ้มๆ เหมือนอ่านโดจินวายมา (-*- รู้สึกว่าจะเป็นรุ้งเองนะ)

“ป๊าดดดดดดดด เพื่อนกรู ไปเจ๊อะใครมาล่ะ ติดอ่างแต่ไวไฟใช่เล่นนะมึง” คุณชายชเวหัวเราะลั่นห้อง ทำเอาคนทั้งห้องหันมาดูกันยกใหญ่

“ฟะ ฟะ ฟราย บ้านป้อมึงจิ แค่เห็นคนน่ารัก” และป๋าก็ทำหน้าเคลิ้มต่อไป ไม่สนใจบุคคลรอบข้างแม้แต่น้อย หันไปทางไหนก็มีแต่สีชมพู~

“เฮ้ย ตื่นดิวะ เดี๋ยวเรียนพละสายหรอกไอ้เวร” และป๋าก็ยังไม่สนใจ คุณชายหุ่นล่ำจึงต้องลากไปอย่างทุลักทุเล สภาพมันคง... -*-

Title::My Only wish พรเดียวตลอดกาล
Author:: ~~~RungSuJu~~~
Category:: RomanceComedy
Pairing:: HanHyuk 38
Rating:: ตอนนี้มีแล้วค่ะ NC-13
Parting :: 3ตอน
Author’s Note:: ที่จริงมาตั้งแต่ตอนคริสมาสต์นู้นนนนนน 555+ งงๆไปบ้างก็อย่าฆ่าคนแต่งนะ! ขอรวบรัดอยู่ในทู้เดียวเลยละกัน 555+


______________________________________________________________________________________________________

My only wish พรเดียวตลอดกาล

และแล้วตะวันก็ตกดินไป ในวันนี้ฮันเกิงนั่งดูเทเลทับบี้ในบ้านคนเดียว ชุดลายแฮมทาโร่ที่ยืมมาจากแจจุงถูกนำมาใช้ ถึงมันจะฟิตเปรี๊ยะ แต่ก็น่ารักใช่เล่น (น่ารักแล้วหรอ? - หลายคน)

“ทวิงกี้วิงกี้ ดิบซี่ ลาล่า โพล~” -*- เสียงสุดแสนจะน่ารัก แต่ที่มันไม่น่าฟังคือ

ป๋าแอ๊บเสียงแล้วพูดตาม =[]=!! คงเป็นประโยคเดียวที่ฮันเกิงไม่ติดอ่าง







ปิ๊ง!







“เฮ้!มังกือ เป็นไงบ้าง สบายดีมั้ย” ร่างบางอยู่ในชุดมาริลีน มอนโรล กระโปรงกระพือๆ (-*- กระพือ?) แต่หน้างี้มุ่ยอย่างกะโดนป๋ากด

“ทะ ทะ ทะ ทำไมใส่ชุดนี้ล่ะ” ป๋าฮันได้แต่อึ้ง ทึ่ง เสียว ว่ากระโปรงมันจะเปิดยามไหน

“โดนทำโทษน่ะ ไปเด็ดดอกไม้ที่สวนกระต่ายบ้าเลือด เลยโดนให้ใส่ชุดนี้วันนึง วันนี้ฉันเตรียมมาพร้อมแล้ว นายต้องหายแน่ๆ เชื่อฉันดิ” ไก่น้อยนั่งลง แต่กระโปรงก็ยังกระพือเกือบเปิดแล้ว

“งะ งะ งะ งั้น ช่วยผมด้วยนะฮับ!”

“โอมะนาปะโต๋ มังกรกดไก่ ไก่ยอมมังกร~” ป๋าฮันเลือดกำเดาพุ่งกระฉูด ไก่น้อยจึงคิดว่าได้ผลแล้ว (แน่ใจเหรอนั่น)

“ปะ ปะ ปะ เปิดแล้ว” -/////-

“ติดอ่างอยู่อีกหรอเนี่ย เฮ้อ...” มือเล็กกุมขมับ จะช่วยยังไงดีเนี่ย

“กระ กระ กระโปรงเปิดแล้ว” ของดีแบบนี้ต้องจ้องไว้ -*-

“เฮ้ย! อ๊ากกกกกก นายจะดูทามม๊ายยยยย” ไก่น้อยรีบตีกระโปรงให้ลงไปเหมือนเดิม (เหมือนตีโป่งเลยวุ้ย)

“กะ กะ ก็มันเปิด” มือหนารีบเช็ดเลือด น้ำลาย น้ำมูก (ยี๋)

“เอางี้ วันนี้ฉันจะให้นายขออะไรก็ได้ แต่ห้ามมีเวทย์มนต์มาเกี่ยวข้อง โอเค๊ ขอมา”

“ปะ ปะ ป๋มอยากเดตกะฮยอกอ่ะฮับ!” ฮันเกิงนั่งทำตาแป๋วแหวว OwO

“เออๆก็ได้ ใส่เสื้อคลุมซะ ไปหาอะไรกินกัน” ฮันเกงรีบใส่เสื้อคลุมลายโดเรม่อน ก่อนจะเดิมตามฮยอกแจไปร้านบะหมี่ข้างทาง

“บะหมี่ดำ 2 ครับป้า” ร่างบางสั่ง หน้าสวยขึ้นสีเล็กน้อยเพราะอากาศหนาวจัด ฮันเกิงมองหน้าสวยอย่างหลงใหล คนอะไรน่ารักชิบ เกิงชอบช้อบ ><

“อ๊า~อร่อยจังเลย~” เสียงหวานพูด ก่อนจะก้มลงไปกินต่อ ฮันเกิงกินอย่างช้าๆ เพราะมัวแต่นั่งดูคนตัวเล็ก

“อิ่มแล้วววว ไม่กินหรอ” ฮยอกแจถามเมื่อเห็นฮันเกิงแทบจะไม่แตะบะหมี่เลย

“คะ คะ ครับ ไปเดินเล่นกันเถอะ” ร่างสูงลากคนสวยไปที่สวนสาธารณะสุดแสนจะโรแมนติก (ป๋าหายเอ๋อ -*-)

ท่ามกลางหิมะที่ตกหนัก จิ้งหรีดมันดันร้องกันระงม -*-

ร่างสูงดึงฮยอกแจเข้ามาในอ้อมกอด ฮันเกิงจุมพิตร่างบางอย่างอ่อนโยน

แม้จะไม่ใช่เวลานาน แต่อยากจะอยู่กับฮันเกิงตลอดไป...

“อ๊ะ อ่อยยยยยย” มือเล็กทุบหน้าอกแกร่ง ฮันเกิงจึงผละออกมาด้วยความเสียดาย

“อ๊ากกกกกกกกก จูบแรกกกกกกกกก ไอ้หื่นนนนนนนนน” เสียงหวานตะโกนลั่น หน้าสวยขึ้นสียิ่งกว่าเดิม น่ารัก >O<

“กะ กะ ก็ฮยอกยั่วป๋มทำไมง่ะ” หน้าฉาบด้วยคอนกรีต 10 ชั้น กรูไปยั่วเมิงตอนหนายยยยย (น้องไก่พูดในใจ -*-)

“เออๆๆ กลับบ้านเหอะ วันนี้ฉันขี้เกียจกลับสวรรค์ ฉันอยู่บ้านนายละกันนะ” ทั้งคู่เดินกลับบ้านกันไป แต่บรรยากาศเต็มไปด้วยความเงียบ ก็เพราะเขินไงล่ะ >////<

“ฮะ ฮะ ฮยอกจะนอนที่ไหนล่ะครับ” ป๋าฮันถามไก่น้อย ก่อนจะดึงร่างบางเข้ามาในอ้อมกอด (ไม่ค่อยจะฉวยโอกาสเลยนะป๋า -*-)

“นอนกะฮันก็ได้มั้ง นอนบนเตียงด้วยกัน ผู้ชายด้วยกันนี่เนอะ” ร่างบางตอบยิ้มๆ กร๊ากกกกก ในที่สุดจะได้กดก่ายแล้วววว ><~

“อะ อื้ม ปะ ไปอาบน้ำก่อนมั้ย” หน้าสวยขึ้นสีอีกครั้ง ไอ้ปื๊ดนี่จะทำให้เค้าหน้าแดงไปถึงไหนนะ (ไก่เรียกป๋าว่าไอ้ปื๊ดเนี่ยนะ -*-)

“ไม่อ่ะ ฉันเป็นเทวดา เสกนิดหน่อยก็เหมือนอาบน้ำแล้ว” นิ้วเรียวชี้ที่ตัวเอง กลิ่นหอมลอยฟุ้งออกมา เสื้อผ้าถูกเปลี่ยนในพริบตา ง่า ป๋าเสียดาย

“อืม ฉันอาบน้ำแล้ว ไปนอนกันเถอะ” ร่างสูงลากคนตัวเล็กขึ้นเตียงไป (กร๊ากกกก)

“ขอจูบอีกทีได้ปะ” ป๊าดดดดดด ไอ้ปื๊ดนี่ -*-

“ครั้งเดียวนะ โอเคปะ” ร่างสูงพยักหน้า ฮันเกิงจูบริมฝีปากนุ่มอย่างร้อนแรง มือหนาลูบไล้ผิวเนียนอย่างมันส์มือ ลื้นสากไล้ลงมาจนถึงอกขาว มือฮันเกิงล้วงเข้าไปโดนส่วอ่อนไหวของร่างบาง ฮยอกแจสะดุ้งเล็กน้อย นี่มันแค่จูบหรอวะเนี่ย!

“อะ อื้ม ฮัน~” เสียงครางออกมา ยิ่งสร้างอารมณ์ให้ร่างสูงมากขึ้นไปอีก มือสากถอดเสื้อผ้าของร่างบางออกไปให้พ้นทาง ฮันเกิงอมส่วนนั้นของร่างบางอย่างไม่รังเกียจ ฮันเกิงพลิกตัวร่างบางให้อยู่ในท่านอนคว่ำ มือหนารั้งสะโพกมนให้อยู่ในท่าคลาน

“อะ อ๊า ฮัน~” มือหนาถอดอาภรณ์ของตัวเองออกไม่เหลือสักชิ้น นิ้วเรียวเข้าไปในช่องทางรัก เสียงหวานครางไม่เป็นภาษา น้ำสีใสไหลลงมาอาบแก้ม ความเจ็บปวดแล่นเข้ามาที่สะโพก นิ้วที่สองและสามตามเข้าไป ฮยอกแจร้องลั่น ร่างสูงรีบถอดนิ้วออก และสอดแก่นกายของตัวเองเข้าไป

“อ๊ากกกกกกกกกกก!!!!!!!!” ความเจ็บปวดแล่นไปสู่สะโพกอย่างรวดเร็ว ร่างบางเกร็งจนฮันเกิงแทบทนไม่ไหว

“อย่าเกร็งสิ อื้ม...แบบนั้นแหละคนดี” ร่างสูงเริ่มขยับช้าๆ ส่วนมือทั้งสองก็รูดส่วนอ่อนไหวของร่างบาง

“อื้ม...เร็วๆ” เสียงหวานสั่ง ร่างสูงไม่รอช้า กระแทกแก่นกายไม่ยั้ง จากความเจ็บปวดกลายเป็นความสุขที่คนตัวเล็กไม่เคยได้รับมาก่อน

“อ๊า~ ฮานนนนน” น้ำสีขาวของคนตัวเล็กถูกปลดปล่อยออกมา ไม่นานของฮันเกิงก็ปลดปล่อยออกมาในตัวร่างบางเช่นกัน ร่างทั้งสองหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียว

รัตติกาลนี้ยังคงอีกยาวนาน

Title::My Only wish พรเดียวตลอดกาล
Author:: ~~~RungSuJu~~~
Category:: RomanceComedy
Pairing:: HanHyuk 38
Rating:: PG 10 - -* มีไว้ทำไม
Parting :: 3ตอน
Author’s Note:: ที่จริงมาตั้งแต่ตอนคริสมาสต์นู้นนนนนน 555+ งงๆไปบ้างก็อย่าฆ่าคนแต่งนะ! ขอรวบรัดอยู่ในทู้เดียวเลยละกัน 555+

______________________________________________________________________________________________________



วันนี้เป็นวันคริสมาสต์แล้ว หิมะโปรยปรายลงมาทำให้อากาศหนาวจัด

ร่างบางลืมตาขึ้นช้าๆ ความเจ็บปวดแล่นเข้าสู่สะโพก ความทรงจำเริ่มกลับคืนมา อ๊ากกกกก ทั้งเวอร์จิ้น ทั้งจูบแรก ไปหมดดดดดแล้ววววว

“ฮัน ตื่นๆๆ ไอ้ปื๊ดเอ๊ย ตื่นดิ” ร่างบางเขย่าอยู่นั่น แต่ก็ไม่มีผลสักนิด และวิธีเดิม









เปรี้ยง โครม!!!









“โอ๊ยยยยยยยย ตื่นแล้วววววววววว” ร่างสูงลุกขึ้นมาแล้วหอมแก้มคนรักฟอดใหญ่ หื่นแต่เช้าเลยนะไอ้ปื๊ด -*-

“ฉันลุกไม่ไหวอ่ะ มันเจ็บ” -/////- หน้าขาวกลายเป็นสีชมพู ก็คนมันเขินอ่ะ

“อ่า เดี๋ยวผมอุ้มไปอาบน้ำนะ” ฮันเกิงอุ้มคนตัวเล็กขึ้นมา แต่เดี๋ยวก่อน คุณกลับไปอ่าประโยคเมื่อกี้อีกทีซิ

“อ๊ากกกกกก ฮัน นายไม่ติดอ่างแล้วววววววว” หน้าสวยซุกบนอกแกร่ง มือเล็กโอบคอร่างสูงไว้แน่น เพราะฮันเกิงกระโดดไปมา ไม่คิดจะห่วงเลยใช่มั้ยเนี่ย!

“อ่า ขอโทษน้า ไปอาบน้ำกันเถอะ” ร่างสูงพาฮยอกแจไปอาบน้ำในอ่างอย่างสนุกสนาน (คิดไรกันน่ะ) ก็แค่เล่นฟองสบู่กันแค่นั้นเอง = =^

“นี่ฮัน พรข้อ2นายจะขออะไรล่ะ พอหมดพรข้อนี้ ฉันคงมาหานายไม่ได้อีกแล้วนะ” คนตัวเล็กฝืนยิ้มอย่างเจ็บปวด มันอยู่ที่ฮันเกิงแล้ว ว่าเค้าจะขออะไร และในที่สุดเราก็ต้องแยกกัน

“ฮันจะให้คำตอบที่ต้นคริสมาสต์ เที่ยงคืนวันนี้ โอเคมั้ย” ร่างบางพยักหน้า ก่อนจะเล่นฟองสบู่กันต่อไป แต่พอทั้งคู่ออกมา สาวสวยในชุดสีดำก็มานั่งรออยู่บนเตียง

“พี่โบอา...” น้ำสีใสไหลลงมาอีกครั้ง พี่สาวที่กลายเป็นซาตานไปนานแล้ว ทำไมถึงกลับมาหาเค้ากันนะ

“หึ ไอ้น้องเลว แกทำให้ฉันต้องเป็นแบบนี้ แกดูสิ แผลเต็มตัวฉันไปหมด ถ้าแกไม่ไปบอกเจ้าชางมินนั่นน่ะ ว่าฉันฆ่าคนตาย ฉันคงไม่เป็นแบบนี้หรอ น้องเลวเอ๊ย แกต้องชดใช้” สาวสวยเดินเข้ามาบีบคอเล็ก ก่อนจะเหวี่ยงลงไปบนพื้น โบอาตบหน้าสวยหันไปตามแรง ฮันเกิงพยายามกระชากตัวโบอาให้ออกมา แต่แรงของซาตานย่อมมากกว่ามนุษย์ธรรมดาอยู่แล้ว

“ปล่อยฮยอกเดี๋ยวนี้นะ!” ร่างสูงตวาดลั่น โบอาชะงักครู่นึงก่อนจะหันไปกระชากหัวฮยอกแจขึ้นมา

“คนรักงั้นเหรอ งั้นดูนี่นะ” โบอาหยิบมีดสีเงินขึ้นมา แล้วปักลงบนหัวใจของร่างบาง เทวดาก็มีหัวใจ... แน่นอน เทวดาก็เหมือนมนุษย์ทุกอย่าง มีความรู้สึก ตายได้ เพียงแต่มีเวทย์มนตร์เท่านั้น ถ้าเทวดาตายไป ก็จะไม่สามารถมาอยู่ที่โลกมนุษย์ได้อีก และต้องถูกจองจำอยู่บนสวรรค์ตลอดกาล แม้แต่เทวดาด้วยกันก็มิอาจพบกันได้

“ฮึก ฮัน ฮยอกรักฮันที่สุดเลยนะ ฮึก ลาก่อน...” พูดจบ ตาสวยก็หลับลง ลมหายใจหมดไป จบแล้ว เราจะไม่ได้เจอกัน ชั่วนิรันดร์...

“เป็นไงล่ะ ชอบใช่มั้ย ฮ่าๆๆๆ” คนสวยพูดจบก็หายตัวไป ความเงียบเข้าปกคลุมบ้านหลังใหญ่ เสียงหัวเราะ รอยยิ้ม ความสดใสจางหายไปในชั่วพริบตา

มือหนาดึงมีดคมขึ้นมาแล้วกรีดข้อมือตัวเองช้าๆ ตาคมหลับลงรอเวลา เพียงแค่ไม่กี่นาที ความเจ็บปวดจะหมดลง แค่เพียงได้พบฮยอกแจบนสวรรค์

ฮันเกิงคือดวงดาว

ฮยอกแจคือพระจันทร์

ดวงดาวอยู่ล้อมรอบดวงจันทร์ทุกค่ำคืน ดวงดาวจะคอยปกป้องดวงจันทร์ตลอดเวลา หากไม่เห็นดวงจันทร์ ก็ไม่อาจเห็นแสงดาว และรัตติกาลคงมืดไปทุกค่ำคืน...

*0*
-.,-
0.0
TT
T[]T

แงงง
ไอ่ข้างบนนี่มันคือกราฟแสดวอารมณ์
ในการอ่านฟิกเรื่องนี้

หลากหลาย

อารมมาก

ไรเตอร์

T^T

ไหงมาจบเศร้าแบบนี้ละ

ฮยอกกกกกกกกกก !!~

ตอนแรกเหมือนจะแฮปปี้ แต่ทำไมจบเศร้าจังหว่าาาา T^T

แล้วพรข้อ2ละ
ยังไม่ได้นี่เลยอะะะะะ

กำลังมีความสุขอยู่เลย
ไงตอนจบ กับเป็นแบบนี้เลยอ่า

เซงงง น้ำตาไหลลล

ป๋า~~~~~ ฮยอก~~~~ TT^TT