[SF]เหตุเกิดจากฮีบอมมี่~-*-[Couple : 28][Warning!! :: NC-15]

Title:: เหตุเกิดจากฮีบอมมี่-*-
Author:: mr.kikii
Category:: ป่วง+รั่ว+หื่น
Pairing:: 28
Rating:: NC-15 (เพราะตัวเองรู้สึกว่ามันไม่แรงเท่าไร- -*)
Parting :: ตอนเดียวจบ เพราะเป็น SF
Author’s Note:: ฟิคนี้เป็นอีกฟิคหนึ่งที่แต่งค้างไว้ตั้งแต่รู้จักSJใหม่ๆ (นานมั๊ยล่ะ-*-) ตอนนั้นเกิดอาการชอบซินฮยอกมากๆๆ *w* หึหึ ไม่สิ ตอนแรกกะแต่งซินด๊องด้วย ไปๆมาๆ ซินดันไม่ไปจากไก่ เลยซินฮยอกซะ แต่กิไม่ขี้เกี้ยจก็แต่งภาคต่อเป็นซินมินจากด้วยซินด๊องนะเค่อะ มันอยู่ที่ลูกยุคนอ่าน*w*

ป.ล. สังเกตตอนแรกกับตอนท้ายภาษามันค่อนข้างเปลี่ยน- -* คือตอนแรกๆแต่งมันตั้งแต่ 2 ปีก่อน (นานปะละ คริๆ) มีความรู้สึกว่าเมื่อก่อนตัวเองแต่งNCได้ดีกว่านี้ T^T กระซิก ปัดตะนาต่อปายย ย







“....ลี ฮยอกแจ นายรู้ใช่มั๊ยว่าฮีบอมของฉันอยู่ไหน??”



นางพญาหัวฟูคิม ฮีชอลยืนเท้าเอวถามเจ้าครึ่งไก่ครึ่งลิงที่กำลังสำลักก้อนขนมที่ตัวเองพึ่งเคี้ยวกินหมดอย่างมูมมามเมื่อกี้-*-



“..อะ.. อะไรเจ๊? ผมจะไปรู้ได้ยังไงว่าไอ้ปลาด๊องมันเอาฮีบอมของเจ๊ไปไว้ไหนก็ไม่รู้”เจ้าไก่ฮยอกเริ่มแถไปเรื่อยๆทั้งๆที่ตัวเองกำลังตามเก็บเศษขนมที่หล่นเกลื่อนอย่างลุกลี้ลุกลนโดยไม่รู้ว่าตัวเองพึ่งปล่อยคำใบ้ให้นางมารไปเสียแล้ว... ส่งผลให้คนโหดยิ่งโหดกว่าเดิมเมื่อรู้ว่าคนตรงหน้ากำลังโกหก



“ไอ้ไก่ แกจำกฎข้อที่ 36 ของคิม ฮีชอลได้มั๊ย?”



“เอ่อ... คร๊าบ ห้ามคำโกหกต่อฮยองไงครับ^^” ( T^T ) ”



“แกกำลังแหกกฎ!!!!” เสียงโกรธเกรี้ยวดังกร้าวขึ้นส่งผลให้คนทำผิดสะดุ้งเฮือกด้วยความรู้สึกกลัวคนตรงหน้า เพราะภายในบ้านตอนนี้ ไม่มีใครสามารถมาช่วยเขาได้เลย คังทึกฮยองก็จ้ำจี้กันอยู่ หมูชินก็ดันนอนแผ่อยู่ข้างๆ(แกรู้อะไรกับเขาบ้างมั๊ยเนี่ย=_=”) ส่วนไอ้ปลาด๊องที่ขโมยฮีบอมไปก็ดันหายตัวไปซะนี่ แล้วพวกที่สามารถห้ามเจ๊แกได้อย่างซีวอน คิบอมและฮันคยองฮยองก็ไม่อยู่โฮ~~ นี่เจ๊แกต้องไปหงุดหงิดอะไรมาก่อนหน้านี้แน่เลย ไม่งั้นไม่โมโหร้ายขนาดนี้หรอก ผมควรทำยังไงดีครับ~ T_T


มือเรียวของคนโกรธฉุดกระชากข้อมือที่ดูเล็กกว่าตนมากขึ้น ส่งผลให้ร่างเล็กๆของฮยอกแจปลิวไปตามแรงช้างแรงสารของคิม ฮีชอล แล้วออกแรงบีบข้อมือเล็กๆนั้นๆส่งผลให้คนถูกทำร้ายบิดสีหน้าอย่างเจ็บปวด ใบหน้าเรียวสวยไม่มีอารมณ์ล้อเล่นอย่างที่เคยเป็นอยู่ ดวงตาคมโตแข็งกร้าวจับจ้องใบหน้าที่กำลังหวาดกลัวอย่างจับผิด.... เกมส์ชักไม่สนุกซะแล้ว...


“..ผะ ผมขอโทษจริงๆครับ.. แต่ผมไม่รู้จริงๆ รู้แต่ว่าทงแฮอุ้มฮีบอมหนีไปไหนแล้วก็ไม่รู้.. ฮะ..ฮยอง ผมขอโทษครับ..” เจ้าไก่น้อยก้มหน้าลงอย่างสำนึก หลบสายตาที่น่ากลัวของฮีชอล เสียงเล็กดูสั่นๆแสดงถึงความหวาดกลัวและศิโรราบต่อคนตรงหน้า กำลังคนอารมณ์ร้อนเลยเย็นลงเพียงเล็กน้อย (เล็กน้อยเท่านั้น!!!!)


ฮีชอล กระชากข้อมือของคนตรงหน้าเข้าใกล้อีก ส่งผลให้คนขี้กลัวเงยหน้าขึ้นมามองคนฉุดกระชากอย่างสั่นๆ ใบหน้าสวยพิจารณาใบหน้าของเจ้าตัวแสบที่กำลังหลับตาปี๋ เม้นริมฝีปากแน่นจนเป็นเส้นตรง แล้วหัวกลมสั่นหงึกๆ ก็หลุดยิ้มออกเล็กน้อย ..พอมองดูดีๆ เจ้าไก่นี่ก็น่ารัก น่าแกล้งเหมือนกันแฮะ..


“...หึ ขอโทษครับเหรอ? สำหรับคิม ฮีชอลมันจะไม่จบแค่คำขอโทษหรอกนะ!!!!!” มืออีกข้างกระชากคอเสื้อของคนน่าสงสารมาใกล้ๆ คนโดนตวาดก็เริ่มเลิกลั่ก ทำตัวไม่ถูก ...ฮยอกแจรู้สึกกลัวคนตรงหน้าจับใจจริงๆ... ดวงตาโตกลมเริ่มแดงก่ำเนื่องจากพยายามอดกลั้นน้ำตาที่พาลจะไหลออกมา เรียกรอยยิ้มน่ากลัวๆของคนที่น่ากลัวได้ดี


“นายคิดว่านายควรจะทำยังไงให้นางพญาหายโกรธดีล่ะ? ฮยอกแจ”



สิ้นเสียงเรียบนิ่งที่กล่าวออกมาอย่างน่ากลัวก็ลากเจ้าตัวเล็กขึ้นห้องนอนแล้วผลักเจ้าตัวดีกระแทกลงพื้น


“อึ๊ก!!!”


“..จูบลงที่ปลายนิ้วของฉัน ลี ฮยอกแจ”


O __ O !!!!


“อะไรน่ะ!! เจ๊จะบ้ารึเปล่าเนี่ย!? จะตบจะถีบผมก็ได้ อย่าให้ทำอะไรที่มันขนลุกอย่างนี้เลย”



ผลั่ก!!!



เท้าที่ใส่ปาแต่นสีชมพูยันหัวกลมๆของลิงที่กลิ้งอยู่กับพื้น ตอบสนองความต้องการของมัน=_=”



“พอใจยังว่ะ! เอ๊ะ!! ไอ้นี่! บอกให้จูบก็จูบเซ่! เดี๋ยวปั๊ดโบก...-*-”



“คร๊าบบบ.. T__T~”



มือเล็กของฮยอกแจค่อยๆจับมือเรียวสวยที่ใหญ่กว่าตนเพียงเล็กน้อยขึ้น ก่อนที่จะเม้มริมฝีปากแน่นแล้วค่อยๆช้อนตามองคนเบื้องบนที่ปล่อยรังสีอำมหิต ใบหน้าน่ารักยิ้มแหยๆ ก่อนที่จะก้มมองที่มือของเจ้าแม่ผู้ทรงอำนาจอีกครั้ง ไม่ใช่ว่าเขินอายหรือเคอะเขินใดๆ แต่เจ้าตัวกำลังรู้สึกขนลุกและเสียวไส้ ที่จะต้องมาจูบมือคนเพศเดียวกันเนี่ย...~ (ถึงแม้คนตรงหน้าจะเหมือนผู้หญิงมากกว่าก็เถอะ) เอาว่ะ!! อย่างน้อยจะได้รักษาชีวิตละโว๊ยยย!!!



จุ๊บ!!



…..=__=
> <”!!!


“แกทำอะไรของแกว่ะ ไก่”


“จูบไง เจ๊”


“จูบบ้านไก่แกดิ!!!! แค่เอาปากชนมือเนี่ยนะ!!! อย่างนี้ผัวแกไม่เซ็งแย่เหรอว่ะ!?”


“เจ๊~~ เมียดิ มิช่ายปั๋วอ่า~~”


หมับ!!

OoO!!!

มือเล็กถูกฉุดขึ้นมา ริมฝีปากอุ่นประทับลงเบาๆบนนิ้วเรียวเล็กของคนที่ทรุดอยู่กับ และค่อยๆกดริมฝีปากย้ำลงไปอย่างลึกซึ้ง ใบหน้าขาวๆของเจ้าตัวแสบเริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆ... ทั้งที่ต้องรู้สึกขนลุก รังเกียจแท้ๆ.. ทำไมรู้สึกเขินอย่างนี้อ่า~~ หรือผมจะโดนซินเดอเรลล่าร่ายมนต์ใส่ละเนี่ย////



เจ้าของร่างสูงอย่างฮีชอลค่อยๆเงยหน้าขึ้นมามองหน้าที่แดงก่ำของเจ้าไก่น้อย แล้วค่อยๆแสยะยิ้มที่เป็นเอกลักษณ์ประจำตัวโดยที่คนตรงหน้าไม่รู้ตัว มือที่ใหญ่กว่าฉุดร่างที่จุ่มปุ๊กกับพื้นขึ้น ร่างเล็กก็สะดุ้งเมื่อรู้สึกถึงมืออีกข้างของคนที่ตัวสูงกว่าค่อยไล้ใบหน้าที่แดงจัดของตน ....เจ้าตัวเล็กแสนซนนี่ก็น่ารักเหมือนกันนะเนี่ย.. ไม่แปลกเลยที่เจ้าตัวนี่จะเป็นคนที่ชอบถูกแกล้งหมายเลข 1 ก็ทั้งโง่และบื้อขนาดนี้..



นิ้วเรียวที่ไล้อยู่บนใบหน้าค่อยๆลากไปด้านหลังที่ท้ายทอยแทรกผมนุ่มของคนตรงหน้า ก่อนที่ปรับองศาของใบหน้าให้ถนัดต่อการกระทำต่อไป...



กึก..!


“…-*- ลี ฮยอกแจ นายอยากตายเหรอ???”เสียงเรียบนิ่งค่อยๆดังขึ้นในลำคออย่างโหดเหี้ยม เมื่อมืออีกข้างดันหน้าอกตนไว้ แถมยังก้มหน้ามิด จนไม่เห็นแม้เสี้ยวใบหน้าของคนตรงหน้า ฮีชอลดันร่างเล็กติดแนบกับประตู ก่อนที่จะจับคางของเจ้าตัวแสบดันขึ้นสบสายตาแล้วแสยะยิ้มร้าย... นิ้วเรียวบีบกรามของคนตรงหน้าขึ้น ส่งผลให้ปากเล็กๆอ้าออกอย่างเสียไม่ได้ ก่อนที่จะโดนครอบครองด้วยริมฝีปากของคนตรงหน้า



“..อา!! ..อื้อ.. อื้ม....”



มือของฮยอกแจพยายามดันร่างที่สูงกว่าตนออกตามสัญชาตญาณแต่กลับไม่ขยับเขยื้อน ข้อมือเล็กทั้งสองถูกรวบแน่นไม่ให้ต่อต้าน เรียวลิ้นค่อยๆชอนไช้เข้าไปในโพรงปากอุ่นหวาน และเหย้าเล่นกับลิ้นไร้เดียงสาที่เคลื่อนไหวอย่างเก้ๆกังๆ ในระหว่างที่ร่างเล็กตรงหน้าหมดหนทางต่อต้าน ผ้าขนหนูที่ถูกแขวนอยู่ข้างๆก็ถูกนำไปใช้มัดข้อมือทั้งสองของฮยอกแจ มือเรียวที่ทำการมัดเสร็จค่อยๆไล้แผ่นหลังเนียนลื่น ในขณะที่ริมฝีปากส่งเสียงจ้าบจ้วงอย่างน่าอาย



เจ้าของใบหน้าสวยผละริมฝีปากออกมาก่อนที่จะลากเรียวลิ้นเลียผิวแก้มนิ่มแล้วค่อยๆลงมาต่ำลงเรื่อยๆแล้วหยุดต้องซอกคอขาว ก่อนที่จะกดริมฝีปากดูดเม้มจนเกิดรอยแดง เจ้าไก่น้อยสะดุ้งนิดๆ ร่างเล็กเริ่มสั่นด้วยความหวาดกลัว ยิ่งฮยอกแจมีปฏิกิริยาแบบนี้มากเท่าไหร่ ยิ่งกระตุ้นต่อมแกล้งนางพญามากขึ้นเท่านั้น นิ้วเรียวค่อยๆปลดกระดุมเสื้อของคนตรงหน้าทีละเม็ดอย่างคล่องแคล่ว ก่อนที่มือก็แทรกเข้าสาบเสื้อตัวบางหยอกเย้ากับยอดอกสีชมพูที่ตอบสนองอย่างดี



“...อือ... ..หยุดเถอะครับ.. ผ..ผมขอโทษ..”



ปากแดงพร่ำคำอ้อนวอนไม่หยุด ใบหน้าน่ารักซับสีระเรื่อและก้มหน้าลงมาเขินอายต่อร่างกายของตัวเองที่ตอบสนองคนตรงหน้าได้ดีอย่างน่าใจหาย มือที่ถูกมัดทั้งสองเอามาเกยไหล่ที่กว้างกว่าตน เพราะเริ่มรู้สึกว่าขาตัวเองจะอ่อนปวกเปียกจนแทบล้มทั้งยืน..



“…..อ๊าา!!! พี่ฮีชอล!”



ร่างเล็กครางเสียงหวานเมื่อเข่าของรุ่นพี่ในวงแทรกเข้ามาระหว่างขาที่อ่อนระทวยทั้งสอง เหมือนคนกระทำก็รู้ตัว.. จึงเริ่มเอาหน้าขาของตนสีส่วนอ่อนไหวที่กำลังรู้สึกมากขึ้นเรื่อยๆ เปลือกตาปิดแน่นราวกับพยายามไม่รับรู้สิ่งไม่เกิดขึ้น ทั้งๆที่ส่วนล่างของตัวเองกลับตอบรับเป็นอย่างดี



“แค่นี้นายก็ไม่ไหวแล้วเหรอ..? ฉันแค่ลูบๆไล้ๆนายเองนะ..”ใบหน้าสวยยิ้มร้าย มือเรียวที่อยู่ใต้สาบเสื้อเลื้อยขึ้นมาผ่านปกเสื้อแล้วสอดนิ้วเรียวเข้าไปในปากคับแคบนุ่มนิ่ม น้ำลายเหนียวๆไหลเยิ้มออกมาจากขอบริมฝีปากสีแดงระเรื่อ



มือเรียวอีกข้างค่อยๆล้วงเข้าไปในกางเกงราคาแพง เจ้าของร่างเล็กกระตุกน้อยๆ ปากน้อยๆพยายามอ้าเพื่อหายใจแต่นิ้วเรียวก็เบียดอยู่ในโพรงปากอย่างน่าอึดอัด เรียวนิ้วของฮีชอลค่อยๆสะกิดเจ้าตัวน้อยที่กำลังตื่นตัวอยู่ ร่างเล็กของฮยอกแจพยายามขยับออกจากพันธนาการอันหนาแน่นก็ไม่สำเร็จอีกครั้ง.. เข่าที่อยู่ตรงหว่างขาก็ขยับอีกครั้งสีส่วนนั้นของฮยอกแจอย่างรวดเร็วทำเอาคนถูกกระทำทรุดตัวลงกับร่างสูงที่หยัดร่างอยู่ นิ้วของฮีชอลค่อยๆไล้ส่วนนั้นของฮยอกเบาหวิวราวกับขนนกตามประสาคนขี้แกล้ง


“อือ... อืออ....” เสียงเล็กร้องท้วงลอดนิ้วเรียวออกมาอย่างทรมาน แขนทั้งสองที่พาดอยู่บนบ่าคนตรงหน้าก็กระทุ้งเบาๆอย่างขอช่วยเหลือ ใบหน้าน่ารักแดงกล่ำและเลอะเต็มไปด้วยคราบน้ำตาอย่างน่าสงสาร แต่มันกลับไม่เรียกสงสารความสงสารจากคนใจร้ายตรงหน้าได้เลย


“อ๊ะ! อาา~!”มือเรียวกอบกุมส่วนนั้นของฮยอกแจ เรียกเสียงหวานได้เบาๆ ก่อนที่จะจะรูดส่วนนั้นจากโคนถึงอย่างรวดเร็ว ร่างเล็กขบนิ้วเรียวแน่นอย่างทรมาน แต่ฮีชอลก็ไม่คิดก็ชักนิ้วออกมาเลย กลับแสยะยิ้มออกมาอย่างพอใจ



“อือ!! อื้ออ~!!”ฮีชอลสอดนิ้วเรียวของตนเข้าช่องทางอุ่นแคบของร่างเล็กที่แทบจะล้มพับอยู่แล้ว นิ้วที่อยู่ภายในช่องคับแคบนั้นวนไปทั่วผนังอ่อนนุ่มที่ตอดรัดนิ้วเขา ปลายนิ้วผ่านจุดกระสันไปมาอย่างกับจงใจ ร่างเล็กสะดุ้งเฮือก ก่อนที่จะครางร้องเสียงหวานที่เต็มไปด้วยความเสียวซ่าน ฮีชอลค่อยๆถอนนิ้วเรียวของตัวเองออกมาช้าๆอย่างอ้อยอิ่งก่อนที่จะสอดมันเข้าไปอีกครั้งทีเดียวสามนิ้ว



“อ๊าาา!!! อี่อีออล... อ๋มเอ็บ.. ฮึก.. ฮึก..”ฮยอกแจหวีดร้องเสียงสูงก่อนที่จะหลั่งน้ำตาร้องไห้อย่างน่าสงสาร เสียงอู้อี้ดังลอดออกมาจากปากเล็กๆที่ถูกลุกล้ำด้วยนิ้วเรียวสวย หางคิ้วเรียวตกมองหน้าสวยของคนตรงหน้าอย่างอ้อนวอนราวกับลูกแมวน้อย คิมฮีชอลแสยะยิ้มร้าย.. ยิ่งคนตรงหน้าดูน่าสงสารมากเท่าใด เขาก็อยากแกล้งมากขึ้นเท่านั้น..



“ตอนแรกฉันกะจะแกล้งเล่นๆ แต่นายทำฉันเกิดอารมณ์เองนะ..”นางพญาวาดรอยยิ้มอันเป็นเอกลักษณ์ขึ้น ร่างเล็กของฮยอกแจได้แต่มองตามอย่างไม่เข้าใจ ไม่ทันคิดอะไรต่อก็ถูกดันติดกับพื้นห้องเสียแล้ว



“โอ๊ย!!.. ผมขอโทษ! ผมขอโทษ! หยุดเถอะครับพี่~”ฮยอกหวาดผวาร้องลั่น แต่ดวงตากลมโตของคิมฮีชอลหรี่มองร่างเล็กอย่างโหดร้าย ก่อนที่จะค่อยๆปลดกางเกงสีฉูดฉาดที่แสนเป็นเอกลักษณ์ของตัวเองออก



“งั้นนายก็ทำให้ฉันพอใจซะสิ ให้โอกาสเป็นครั้งสุดท้าย”กางเกงของฮีชอลถูกเจ้าของร่นมันจนอยู่ตรงหน้าขา ไร้ความอายหรืออะไรทั้งสิ้น ใบหน้าน่ารักที่แดงอยู่แล้วค่อยๆแดงมากขึ้น มองมันสลับกับใบหน้าสวยไปมาอย่างกลัวที่จะทำมัน ฮีชอลมองกิริยาที่น่าหงุดหงิดนั่นก่อนที่จะกระชากหัวทุยๆเข้ามารับส่วนที่กำลังตื่นตัวของเขา ฮยอกแจซึ่งกำลังอ้าปากพูดก็ต้องตกใจเมื่อสิ่งนั้นมันเข้ามาอยู่ในโพรงปากของตัวเองซะแล้ว

“ทำสิ! ทำ!! ไม่งั้นนายจะโดนยิ่งกว่านี้อีกนะ!!”ไม่พูดเปล่ายังกดหัวกลมๆนั่นเข้ามาอีก ฮยอกแจกล้ำกลืนกับสิ่งนั้นอย่างอึดอัด ก่อนที่จะค่อยๆแลบลิ้นชื้นๆของตัวเองเลียลำท่อนของมันอย่างหวาดกลัว ปลายลิ้นเรียวเล็กเลียส่วนนั้นจากโคนมาถึงปลาย ก่อนที่จะดูดดุนส่วนปลายเรียกเสียงหวานของฮีชอลออกมาได้ดี ฮยอกแจครอบครองมันอย่างยากลำบากมากขึ้นเมื่อขยายมันขนาดมากขึ้นเป็นเท่าตัวภายในโพรงปากของเขา ร่างเล็กค่อยๆใช้ปากร้อนๆของตนรูดกับส่วนนั้น ฮีชอลจิกทึ้งกลุ่มผมนุ่มนั้นอย่างพอใจ



“อืม... นายก็ทรมานใช่มั๊ย..? อา.. ช่วยตัวเองซะสิฮยอกแจ..”ฮยอกแจค่อยๆหรี่ตามองส่วนนั้นของตัวเองที่ถูกฮีชอลเล่นงานจนแข็งขึงขึ้นมา.. ในเมื่อไม่สามารถสะกดกั้นอารมณ์ตัวเองได้แล้ว มือทั้งสองที่ถูกมัดแน่นค่อยๆประคองส่วนนั้นของตัวเองก่อนที่จะรูดมันขึ้นลงพร้อมกับจังหวะที่ตัวเองกำลังทำให้ฮีชอล



“อ๊าา...~! ดีมาก..! เร็วอีก.. อืม...”ฮีชอลร้องครางอย่างพอใจ ฮยอกแจที่ไม่สามารถขัดขืนได้ก็เร่งความเร็วของปากจนฟันขาวเผลอบาดมันเข้า ฮีชอลหวีดร้องอย่างเสียวซ่าน ก่อนที่จะจิกผมนุ่มของฮยอกแจราวกับที่ระบายอารมณ์


“อา.. พอ.. นายคลานเดี๋ยวนี้”ฮยอกแจค่อยๆผละออกจากส่วนอ่อนไหวของฮีชอลที่ดูท่าทางมันก็พร้อมเต็มที่แล้ว น้ำเหนียวหนืดยังติดริมฝีปากที่แดงสด เมื่อฮีชอลเห็นว่าฮยอกแจชักช้าไม่ทันใจตนก็ดันร่างเล็กจัดอยู่ในท่าคลานก่อนที่ตัวเองชันเข่ากับพื้นก่อนจะสอดแกนกายที่แข็งขืนเข้าช่องทางหลังที่อุ่นแน่นของฮยอกแจ


“อ๊าาา!!! อ๊าา~~!! พี่ฮีชอล~”ฮยอกแจครวญครางของเสียวซ่าน เมื่อรู้สึกถึงสิ่งปลอมแปลกเข้ามาภายในช่องคับแคบของตน แกนกายของฮีชอลเข้าเสียดสีกับผนังช่องทางหลังของเขาอย่างรุนแรงจนมันฉีกขาดทำให้เลือดซึมออกมาจากบาดแผลเป็นสิ่งหล่อลื่นให้ฮีชอลเป็นอย่างดี



“อาาา! ฮยอกแจ~!! หยุดเกร็ง!!”นางพญาตวาดสั่งเสียงกร้าว แต่ฮยอกแจในตอนนี้ไม่มีสติพอที่จะทำอะไรแล้ว ร่างเล็กแทบลงทรุดเป็นนอนกับพื้นแล้วด้วยซ้ำ



“อ๊า~ พี่ฮีชอล.. ผมไม่ไหวแล้วครับ~ อ๊าาา~!! ผมทำไม่ได้~”เจ้าตัวเล็กครวญครางอย่างน่าสงสาร ใบหน้าน่ารักแดงกล่ำอย่างทรมาน ยิ่งฮีชอลแทรกกายเข้ามามากเท่าไรร่างกายเขาก็ยิ่งรู้สึกมากขึ้นทำเอาตรงนั้นของเขาก็รู้สึกไปด้วย



“โธ่เว้ย!! ไอ้ไก่นี่!!!”ฮีชอลตวาดด่าอย่างไม่พอใจ ก่อนที่จะกระแทกกายเข้ามาอย่างรุนแรงและเร็วขึ้นมาเรื่อยๆ เมื่อเห็นฮยอกแจเริ่มถอนตัวออกมา มือเรียวก็ประคองสะโพกนั้นไว้ก่อนที่จะเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นตามความต้องการของตนเอง



“อ๊าา!! อึ๊ก! พี่ฮีชอล..!”จากที่เคยเกร็งแน่น ร่างเล็กก็ค่อยๆผ่อนกายลงทำให้ฮีชอลเข้ามาในร่างกายเขาได้ง่ายขึ้น เมื่อความต้องการของตัวเองถึงขีดสุด ฮยอกแจปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาจากส่วนนั้นของตัวเอง โดยไม่ทันรอฮีชอลที่จะปล่อยมัน



“อึ๊ก! เดี๋ยวเหอะ!!! แกกล้าปล่อยก่อนฉันเหรอ!?”จากที่รุนแรงอยู่แล้วก็รุนแรงขึ้นอีกจนช่างแคบคับแคบนั้นค่อยๆปริขาด


“อ๊ะ!! โอ๊ยย!! พี่~~ ผมเจ็บ~”ฮยอกแจร้องเสียงหลงเมื่อสิ้นสุดความใคร่ของตัวเองแล้วสติก็เริ่มกลับมา ไม่ทันไรก็ถูกคนใจร้ายกระแทกส่วนนั้นสวนเข้ามาอย่างแรง


“หึ! คนอย่างนายมันต้องเจอแบบนี้แหละ!!”สิ้นคำก็กระแทกกายเข้าไปจนสุดเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะปล่อยน้ำใคร่ภายในร่างกายของฮยอกแจ จากการกระทำของฮีชอลเมื่อกี้ทำให้ฮยอกแจเริ่มมีอารมณ์ขึ้นอีกครั้ง ฮีชอลค่อยๆถอนกายของตัวเองออกจากช่องทางนั้นของฮยอกแจแต่กลับกลายเป็นกระตุ้นอารมณ์ฮยอกแจเพิ่มขึ้น


“อ๊า..~! พี่ฮีชอล.. แฮ่ก.. แฮ่ก.. ช่วยผมหน่อย~”ร่างเล็กขอร้องเสียงหวาน ใบหน้าน่ารักที่แสนน่าแกล้งในสายตาของฮีชอลกำลังออดอ้อน ฮยอกแจหันมาเกาะดึงร่างของฮีชอลแน่น ดวงตากลมหวานเยิ้ม น้ำตาใสๆหน่วงคลออยู่ตรงขอบตา ช่างดูยั่วยวนเขาเสียจริง!



“หนวกหูน่า! ฉันเบื่อนายแล้ว!!”ฮีชอลพูดพลางถีบๆหัวไอ้ไก้ที่ออดอ้อนเพราะความต้องการของตัวเอง เจ้าแม่คิมฮีชอลไม่ยอมเด็ดขาด!! เจ้าไก่นี่จะมาน่ารักเกินเขาได้ยังไง!



“แฮ่ก.. ขอร้องละผม~ แฮ่ก.. ผ.. ผมไม่ไหวแล้ว..”เจ้าตัวเล็กทำหน้าตาบ๊องแบ๊วอย่างน่าสงสาร แต่คำตอบที่กลับก็เป็นคำด่าและปาแต่นสีชมพูที่น่ารักของคิมฮีชอลเหมือนเดิม






(จบอย่างขี้เกี้ยจมากแก-*-)

ฮิ้วววๆ ถ้าภาษาตอนท้ายๆมันแปลกๆแปร่งๆยังไงก็ขออภัยเพราะคนแต่งมันห่วย กร๊ากกกกกกก ก=w=

อยากแต่งซินมินกะซินด๊องต่ออะ (แต่ขี้เกี้ยจ- -* ฮ่วย!!) รอฟังคอมเม้นท์จากคนอ่าน 5555+ ถ้ารีเควสมาก็จะจัดให้

ป.ล. เวรกำ ขนาดช็อตฟิตยังต้องกิน 3 โพส 555+

และแล้วมันก็ไม่พ้น NC ป้าหลานจับมือกันซินฮยอก 5555555+ >3< ไก่น่ารักกกกกก กดไก่ๆๆๆ

กด

กด

กดไก่!!!!!!!!

นางพญากดไก่!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ครั้งแรกที่อ่านนะ ( ใสซื่อ จังเลย ย )

เลือด แทบ บไหล ล ไปเลี้ยง งสมองไม่ทัน นอะ ป้า!

5555555555

สนุกดีนะ

ไม่เคยจิ้นคู่นี้เลย พออ่านแล้วชอบบบบบบ

กร๊ากกกกกกก

ตอนนี้กำลังรออ่านทุกคู่เลย

อิอิ

คู่หูววววววววว ววววว


แต่งซะชั้น


มีอารมร่วม


55555555555+

เฮือกกก ! เอ็นซี > <

ย๊อกเอ้ยย ใสซื่อไปป่ะลูกก คึๆๆ !!

อ๊ากกกกกกก

นางพญากดไก่

คู่ที่ไม่เคยจิ้น

แต่ตอนนี้จิ้นได้แล้วว

เพราะฮีบอมเป็นเหตุ

ตกลงเจ๊คิดยังไงกับไก่อะ
ถีบเอาๆอิอิ
ขอฮีมินด้วยยยย~
อยากอ่านฮีมิน~~~

ตกลงเจ๊คิดยังไงกับไก่อะ
ถีบเอาๆอิอิ
ขอฮีมินด้วยยยย~
อยากอ่านฮีมิน~~~

เจ้ไม่ได้คิดไรกะไก่ใช่ป่ะเนี่ย

ครั้งแรกที่อ่านเอ็นซีซินฮยอกมันโครตจะแบบว่า

จิ้นจิงๆอ๊ายยยยยยยเขินอ่ะ

ปล.ตามมาจากแค้นรักไรเตอร์ค่ะ สนุกมากมาย

ไก่น่ารักได้อีกๆๆๆๆๆๆๆ

เจ๊ก็แรงๆๆๆๆๆๆๆ

เอนซีกระจายๆๆๆๆๆๆๆๆ

แอบสงสารฮยอก โดนเจ๊ถีบอีก = =

สนุกค่า ขำดีอ่ะ เอิ้กๆ

ฮาได้อีะอ่ะ ฮ่าๆๆๆๆ

เจ๊โหด แต่ก็ชอบใช่มั้ยหล่ะ ฮ่าๆๆๆ

ไม่รุจาสงสารหย๊อกกี้ หรือไม่สงสารดี ฮ่าๆๆๆ


ขอบคุณมากค๊า ^^

ทำไมซินต้องโหดกะไก่น้อยด้วยอะ

สงสารไก่น้อยนะ

น่าสงสารอย่างงี้ต้องจับกดอีกดีไหม

แต่ขอฮันฮยอกบ้างได้ไหมคะ

เจ๊ซินโหด
สงสารฮยอกกเกิ๊น
โดนเจ๊ถีบ T^T

ฉากเอ็นซีทำเอาเลือดพุ่งค่ะ
-.,-

ฮยองรับนี้รับได้
แต่ฮีรุกสิ
รับไม่ได้
ฮีฉันไหงงี้อะะะะะะะะ